Bangladesh ni nchi ya kigeni. Eneo hili huvutia wasafiri na wanyamapori wake wa ajabu, historia tajiri na utamaduni mbalimbali. Hapa unaweza kukutana na wawakilishi wa dini mbalimbali. Lakini wengi wao ni wafuasi wa Uislamu. Waislamu ni takriban asilimia 90 ya nchi.
Dhaka, mji mkuu wa Bangladesh, ulikuwa mkubwa mwaka wa 1700, ukiwa na watu karibu milioni moja. Walakini, katika karne moja tu, idadi ya watu imeongezeka mara tano. Mashambulio mengi, njaa, uharibifu, na, kwa sababu hiyo, hadi mwisho wa karne ya kumi na tisa, idadi ya watu haikufikia elfu 70. Na tu tangu katikati ya karne ya ishirini, mji mkuu wa Bangladesh ulianza kukua tena.
Sasa ni kituo kikuu cha kitamaduni nchini, chenye viwanda na biashara zinazoendelea. Mji mkuu wa Bangladesh una hadhi ya kitovu cha biashara ya Uholanzi, Kiingereza na Kifaransa. Dhaka na vitongoji vyake sasa vinafikia wakaazi milioni sita. Ina uwanja wa ndege mkubwa zaidi. Mji huu uko kwenye ukingo wa Mto Burkhi-Ganga, una bandari yake na ni kitovu cha utalii wa maji.
Kama aina nyingi za zabibumji, mji mkuu umegawanywa katika maeneo ya vituo vya zamani na mpya. Sehemu ya zamani iliharibiwa sana na vita, sasa ni labyrinth inayoendelea ya mitaa na bazaars. Eneo la kisasa linajenga tofauti kubwa na sehemu ya kale ya jiji. Kuna vyuo vikuu vingi, majengo ya serikali. Jiji linaishi kwa miondoko ya kisasa, lakini si jambo la kawaida kuona riksho za pikipiki na baisikeli, zimepigwa marufuku katika sehemu nyingi, kama usafiri wa mijini.
Kuna vivutio vingi kwa watalii katika nchi hii, kama vile Bangladesh nzima, mji mkuu huvutia na maadili yake ya kitamaduni. Makumbusho ya Dhaka, Makumbusho ya Balda, ngome za Lal Bagh na kaburi la Bibi Pari. Misikiti mingi (zaidi ya 700) iko katika jiji la Dhaka.
Msikiti wa soko la Chavk ulijengwa katika karne ya kumi na saba. Kutoka urefu wa minara yake, sehemu nzima ya zamani ya jiji inaonekana. Msikiti wa Khaza-Shahbaz, jengo kongwe zaidi, ulianza 1679. Msikiti wa Tara ulijengwa katika karne ya kumi na tisa. Msikiti mkuu wa mji mkuu ni Baitul Mukarram. "Nyumba hii Takatifu" ina hadhi ya msikiti wa kitaifa wa Bangladesh.
Jengo la patakatifu lilijengwa hivi majuzi, mnamo 1960. Hii ni tata ya majengo ya kisasa. Iliundwa na mbunifu Abdullah Hussein Tariani. Kuonekana kwa msikiti huo hukopwa kutoka kwa msikiti mkuu wa Waislamu huko Mecca, Kaaba. Mapambo hayo yalitumia jiwe nyepesi na inlay. Vipengele hivi vya usanifu, vinavyoonyeshwa katika vipengele, hufanya jengo kuwa la kipekee.
Mji mkuu wa Bangladesh ni maarufu kwa maeneo yake ya ibada. Imetengenezwa kwa mtindo wa jadi wa Kiarabu, navipengele vya usanifu wa ndani, majengo hutofautiana katika kuonekana kwao. Nyumba ya kwanza ya maombi kwa Waislamu huko Dhaka ilionekana mnamo 1457. Huyu ndiye Binat-Bibi, baada ya hapo ujenzi wa misikiti mingine ulianza. Enzi ya Usultani ilibadilishwa na utawala wa Mughal. Kwa wakati huu, kuna kilele katika ujenzi wa makaburi katika mtindo wa Kiislamu. Enzi ya Pakistani Mashariki ilikuwa ya vitendo zaidi kuliko usanifu.
Dhaka inaitwa jiji la misikiti. Orodha ya vivutio vyake ni pamoja na Kanisa la Ufufuo Mtakatifu. Majengo ya hekalu hili, ambayo mji mkuu wa Bangladesh unajivunia, ni ya diaspora ya ndani ya Armenia. Kwa sasa, jumba hili la kumbukumbu, lililo kwenye eneo la takriban hekta moja, halifanyi kazi.
Nyumba ya watawa ya Kibudha ya Somapuri Vihara, iliyoanzishwa katika karne ya nane, inatumika kama eneo la kiakiolojia. Kuna jumba la kumbukumbu karibu na hekalu. Watalii wanaweza kuona vitu vya maisha ya utawa.
